مانیفست شخصی: پندهایی برای زیستن
در جایگاه پنددادن به دیگران نیستم، پس بی‌تعارف، خود را به باد نصیحت می‌گیرم.
این نوشته مجموعه‌ای از اصولی‌ست که به‌مرور در زندگی آموخته‌ام؛ شاید برای شما هم مفید باشد.
۱. اصولی داشته باش، امّا آن‌ها را ثابت فرض نکن
اصولت نباید بت‌هایت شوند. هرازگاهی آن‌ها را واکاوی کن؛ اگر لازم بود، بشکن و از نو بساز. فلسفه‌ی شخصی‌ات را از مفاهیم مختلف شکل بده و همیشه آماده‌ی تغییر باش.
۲. نوشتن، خودْ یادگیری‌ست
نوشتن فقط ابزار بیان نیست، بل‌که فرآیند کشف است. با نوشتن، افکارت را روشن کن، یادگیری‌ات را عمیق‌تر ساز و به ایده‌هایت سامان بده. هرچه بیشتر بنویسی، بیشتر یاد می‌گیری.
۳. معنا چیزی جز ابزار نیست
دنبال معنای ثابت نباش. گاهی فلسفه و باورهایت را باید زیرورو کنی تا زندگی‌ات جان تازه بگیرد. تو معماری هستی که هر بار نقشه‌ی ذهنت را از نو طراحی می‌کنی.
۴. خودشناسی سفری بی‌پایان
هیچ‌گاه نمی‌توانی خودت را کامل بشناسی. همیشه زمانی برای این سفر بگذار. هیچ‌کس بهتر از تو نمی‌تواند در این مسیر همراهی‌ات کند، پس مسئولیت خودت را بپذیر.
۵. اشتباهات، فرصتی برای یادگیری
اشتباه کردن طبیعی است. مهم این است که از اشتباهاتت ساده عبور نکنی، در آن‌ها دقیق شوی و درسی بگیری. یادگیری زمانی اتّفاق می‌افتد که اشتباهاتت را محترم بدانی و آن‌ها را معلّمانت بشماری.
۶. رنج و تغییر هم‌زادند
تغییر همیشه درد دارد، اما این درد همان چیزی است که تو را از سکون نجات می‌دهد. از رنج فرار نکن؛ رنجی را بیاب که ارزش تاب آوردن داشته باشد.
۷. احساساتت را در لحظه تجربه کن
مبادا تجربه‌ی احساساتت را به تعویق بیندازی. آن‌ها را نقدن تجربه کن؛ نسیه‌شان، قوز بالای قوز خواهد شد.
۸. ریسک‌پذیر باش، امّا مدیریت‌شده
اسم هر دیوانگی‌ای را ریسک نگذار. خطر کردن بخشی از رشد است، امّا باید بتوانی عواقبش را مدیریت کنی.
۹. خنده را جدّی بگیر
هر روزِ بی‌خنده، روزی گم‌شده است. انواع خنده را دریاب: قاه‌قاه، لبخند، یا حتّا تلخند. خنده اکسیری‌ست که تو را به زندگی وصل می‌کند.
۱۰. خودابرازی، مهارتی آموختنی‌ست
دیگران وظیفه ندارند تو را بفهمند یا درست بشناسند. یاد بگیر که خودتْ خودت را ابراز کنی؛ این کار را آگاهانه انجام بده.
۱۱. آدم‌ها، منابعی غنی
دیگران را بیشتر بخوان، بشنو و ببین. هر انسانی کتابی بازنشده است که باید کشفش کنی. یاد بگیر شنونده‌ی بهتری باشی و به‌موقع سخن بگویی.
۱۲. کتاب‌های خوب بخوان، و خوب بخوان
عمر کوتاه است و کتاب زیاد. کتاب‌هایی را بخوان که ارزش زمانت را دارند. این کتاب‌ها را با دقّت و عمیق بخوان.
۱۳. ندانستن را فضیلت بشمار
از گفتن «نمی‌دانم» یا «هنوز نمی‌دانم» نترس. هنوز غوره‌نشده مویز نمی‌شوی. اقرار به ندانستن، یک گام به فهم نزدیک‌ترت می‌کند.
۱۴. بزرگ‌ترین حامی خودت باش
منتظر تشویق دیگران نباش. حمایت دیگران [معمولن] زمانی‌‌ست که بوی موفّقیت بلند شده باشد. تو همیشه همراه خودت باش.
۱۵. زیستن جسارت می‌خواهد، نه انگیزه
مزخرفات انگیزشی را دور بریز. برای زیستن باید جسارت داشته باشی. دل‌خوش به شعله‌های کوتاه‌مدّت انگیزشی نباش.
سخن پایانی
این‌ها باورهایی‌اند که به‌مرور در زندگی‌ام شکل گرفته‌اند. شاید برخی از آن‌ها روزی تغییر کنند، امّا فعلن این‌ها قطب‌نمای مسیرم هستند. تو هم اگر چیزی برای افزودن داری، خوشحال می‌شوم که بشنوم. 🙂